گاهی اوقات پیش اومده که مثلا سرساعت 8 با همسر یا یکی از دوستانتون قراری دارید..

شما سر محل قرار حاضر میشید و منتظر میمونید که طرف مقابل هم درست سر ساعت همونجا باشه.اما میبیند که نه،طرف مقابل،یه ربع گذشت،نیم ساعت گذشت،یک ساعت گذشت،گذشت و گذشت،اما هنوز که هنوزه نیومده... و بعداز چند ساعت تاخیر بالاخره میاد..

وقتی میاد شما دیگه اون شوق و اشتیاقی که سرساعت مقرر داشتید رو ندارید ،با اینکه اومده سرقرار حاضر شده،ولی بخاطر تاخیری که کرده، یمقدارهم از دستش ناراحتید.

درست مثله وقت نماز میمونه،وقتی صدای اذان بگوشمون میرسه خدا مشتاقانه،منتظرماست که دست از هرکاری بکشیم و سرساعت مقرر بریم پیشش و باهاش حرف بزنیم.اما ماها گاهی وقتا کوتاهی میکنیم و بعداز انجام هرکاری اگر خسته نبودیم و حالشو داشتیم میریم تا نماز بخونیم.درسته که نمازروخوندیم و خیلی هم عالیه ،اما مزه اولیه اش رو دیگه نداره..

بقول بزرگی:

"به نماز نگوییم کار داریم

به کار بگوییم نماز داریم"